شرق شناسان و مورخان متفق القولند كه ایرانیان نزدیك به ? هزار سال است كه شب یلدا آخرین شب پاییز و آذر ماه را كه درازترین و تاریك ترین شب در طول سال است تا سپیده دم بیدار می مانند، در كنار یكدیگر خود را سرگرم می کنند تا اندوه غیبت خورشید و تاریكی و سردی روحیه آنان را تضعیف نكند و با به روشنی گراییدن آسمان (حصول اطمینان از بازگشت خورشید در پی یك شب طولانی و سیاه كه تولد تازه آن عنوان شده است) به رختخواب روند و لختی بیاسایند.

پیشتر، ایرانیان (مردم سراسر ایران زمین) روز پس از شب یلدا (یكم دی ماه) را خور روز و دی گان؛ می خواندند و به استراحت می پرداختند و تعطیل عمومی بود. در این روز عمدتاً به این لحاظ از كار دست می كشیدند كه نمی خواستند احیاناً مرتكب بدی كردن شوند كه میترائیسم ارتكاب هر كار بد كوچك را در روز تولد خورشید گناهی بسیار بزرگ می شمرد. هرمان هیرت، زبان شناس بزرگ آلمان كه گرامر تطبیقی زبان های آریایی را نوشته است كه پارسی از جمله این زبان ها است نظر داده كه دی- به معنای روز- به این دلیل بر این ماه ایرانی گذارده شده كه ماه تولد دوباره خورشید است. باید دانست كه انگلیسی یك زبان گرمانیك (خانواده زبانهای آلمانی) و از خانواده بزرگ تر زبان های آریایی (آرین) است. هرمان هیرت در آستانه دی گان به دنیا آمده بود و به زادروز خود كه مصادف با تولد دوباره خورشید بود، مباهات بسیار می كرد.

فردوسی به استناد منابع خود، یلدا و خور روز، را به هوشنگ از شاهان پیشدادی ایران (كیانیان كه از سیستان پارس برخاسته بودند) نسبت داده و در این زمینه از جمله گفته است:

كه ما را ز دین بهی ننگ نیست

به گیتی، به از دین هوشنگ نیست

همه راه داد است و آیین مهر

نظر كردن اندر شمار سپهر

آداب شب یلدا در طول زمان تغییر نكرده و ایرانیان در این شب، باقیمانده میوه هایی را كه انبار كرده اند و خشكبار و تنقلات می خورند و دور هم گرد هیزم افروخته و بخاری روشن می نشینند تا سپیده دم بشارت شكست تاریكی و ظلمت و آمدن روشنایی و گرمی (در ایران باستان، از میان نرفتن و زنده بودن خورشید كه بدون آن حیات نخواهد بود) را بدهد، زیرا كه به زعم آنان در این شب، تاریكی و سیاهی در اوج خود است.

خور روز (دی گان)- یكم دی ماه- در ایران باستان در عین حال روز برابری انسان ها بود. در این روز همگان از جمله شاه لباس ساده می پوشیدند تا یكسان به نظر آیند و كسی حق دستور دادن به دیگری را نداشت و كارها داوطلبانه انجام می گرفت، نه تحت امر. در این روز جنگ كردن و خونریزی، حتی كشتن گوسفند و مرغ هم ممنوع بود. این موضوع را نیروهای متخاصم ایرانیان می دانستند و در جبهه ها رعایت می كردند و خونریزی موقتاً قطع می شد و بسیار دیده شده كه همین قطع موقت جنگ، به صلح طولانی و صفا انجامیده بود.

اس ام اس ها در ادامه مطلب

 این متنی چینی تانتارا توتم نام دارد.

شاید باوری به این نوشته ها نداشته باشی اما نصیحت های زیبایی است که اگر تا پایان آن را بخوانی، بدون شک از آن چیزهای بسیار خواهی آموخت.

یک: به انسان ها بیش از آن چه که انتظار دارند و آن هم با خوشرویی ببخش.

دو: با کسی ازدواج کن که بتوانی با لذت درباره خودت با او سخن بگویی. به هنگام پیری این از هر چیز دیگری مهمتر است.

سه: هر چیزی را باور نکن. با نهایت پشتکار تلاش کن و هر اندازه که لازم دیدی بخواب.

چهار: وقتی به کسی می گویی"دوستت دارم"، واقعا منظورت همان باشد.

پنج: وقتی به کسی می گویی "متاسفم"، به چشمهایش نگاه کن.

شش: قبل از ازدواج لااقل شش ماه نامزد باش.

هفت: به عشق در یک نگاه معتقد باش.

هشت: هرگز به آرزوهای دیگران نخند. کسی که آرزویی ندارد چیز زیادی ندارد.

نه: عمیق و به گرمی عاشق باش. شاید قلبت شکست اما این تنها راه زندگی کامل است.

ده: به هنگام سوء تفاهم منصفانه مجادله کن و لطفا توهین نکن.

یازده: درباره افراد بر اساس خانواده اشان قضاوت نکن.

دوازده: آهسته سخن بگو اما سریع فکر کن.

سیزده: وقتی کسی از تو چیزی پرسید که مایل نبودی به آن دهی، نخست تبسم کن و سپس بپرس:چرا می خواهی این را بدانی؟

چهارده: به یاد داشته باش که عشق بزرگ و پیروزی بزرگ با ریسک بزرگ همراه است.

پانزده: وقتی عطسه کسی را شنیدی به او "سلامت باشید" بگو .

شانزده: وقتی شکست خوردی از آن چیزی بیاموز.

هفده: سه چیز مهم را فراموش نکن: احترام به خودت، احترام به دیگران و پذیرفتن مسئولیت همه اعمالت.

هجده: هرگز نگذار که یک اختلاف کوچک دوستی بزرگی را نابود کند.

نوزده: هر وقت متوجه اشتباهت شدی آن را به سرعت اصلاح کن.

بیست: گوشی تلفن را که برمی داری لبخند بزن. مخاطب از صدایت به آن پی می برد.

بیست و یک: زمانی را هم با خود سر کن.

و حالا بهترین قسمت: این متن برای خوشبختی به دست تو رسیده.

1- باردار كردن الكتروسكوپ به روش تماس:


با توجّه به اشكال زیر توضیح دهید كه الكتروسكوپ چگونه باردار شده است.

وقتی یك جسم باردار با گوی الكتروسكوپ تماس پیدا می كند، بخشی از بار اضافی جسم به الكتروسكوپ منتقل می شود. به دلیل اینكه بارهای همنام یكدیگر را دفع می‌كنند، بار روی گوی الكتروسكوپ نیز به میله ‌و ورقه‌های نازك منتقل می‌شود.

در این حالت ورقه‌های الكتروسكوپ كه بار همنام دارند یكدیگر را دفع می‌كنند و از یكدیگر دور می‌شوند. جدا شدن صفحات الكتروسكوپ نشان می‌دهد كه الكتروسكوپ باردار است. در این روش، نوع بار میله، تفاوتی در نتیجه آزمایش ایجاد نمی كند. 

به نظر شما چگونه می توان بار الكتروسكوپ را تخلیه كرد؟

به اشكال زیر توجّه كنید و پاسخ را بیابید.

2- باردار كردن الكتروسكوپ به روش القا:


در فیلم زیر الكتروسكوپ به چه روشی باردار شده است؟ اگر بار میله مثبت باشد بار الكتروسكوپ چه خواهد بود؟ 
برای مشاهده فیلم کلیک کنید. 

با توجّه به شكل مقابل توضیح دهید كه چگونه الكتروسكوپ باردار شده است. 
در حالی كه میله ای با بار مثبت را به الكتروسكوپ نزدیك نموده‌اید، با دست دیگرتان گوی را لمس كنید. بار منفی توسط بارهای مثبت روی میله جذب شده و از زمین و از راه بدن شما به الكتروسكوپ منتقل می شود. اگر شما ابتدا انگشتتان و سپس میله را دور كنید، مشاهده می‌كنید كه الكتروسكوپ باردار شده و ورقه‌های آن از یكدیگر دور می‌شوند. 

به این روش باردار كردن الكتروسكوپ، روش القا گفته می‌شود و الكتروسكوپ همیشه بار مخالف بار میله را به دست می‌آورد.
در مدل سازی زیر می توانید آموخته های خود در مورد الكتروسكوپ را مرور نمایید.
به نظر شما آیا می شود توسط یك میله باردار ( كه نوع بار آن مشخص است ) نوع بار یك الكتروسكوپ را مشخص كرد؟ چگونه؟ 

در فیلم زیر الكتروسكوپ از ابتدا دارای بار منفی است، به آن میله ای با بار مثبت نزدیك می‌كنیم. وضعیت ورقه‌های الكتروسكوپ چه تغییری می‌كند؟

برای مشاهده فیلم کلیک کنید.

 
توسط یك میله كه نوع بار آن مشخص است، می‌توان نوع بار الكتروسكوپ را معلوم كرد. برای این منظور اگر میله ای با بار مثبت به الكتروسكوپ نزدیك شود، بارهای الكتروسكوپ شروع به حركت می‌نمایند و به دلیل آنكه بار میله مثبت است، بار مثبت الكتروسكوپ به سمت میله و ورقه‌های نازك آن رانده می‌شود. اگر بار الكتروسكوپ از قبل منفی باشد فاصله ورقه‌های آن كم می‌شود (چرا؟)
همچنین اگر بار الكتروسكوپ از قبل مثبت باشد ورقه‌ها فاصله بیشتری می‌گیرند (چرا؟). 

فيلبانان تنها با درك يك نكته و به شيوهاي بسيار ساده، فيلهاي عظيمالجثه را كنترل ميكنند. وقتي فيل هنوز بچه فيل است، يك پايش را با طناب محكمي به تنة درخت تنومندي ميبندند. بچه فيل، هرچه تقلا ميكند، نميتواند خودش را آزاد كند. اندك اندك بچه فيل با اين تصور عادت ميكند كه تنة درخت از او نيرومندتر است.

هنگامي كه بچه فيل بزرگ ميشود و قدرت شگرفتي مييابد، تنها كافي است ريسماني نازك به دور پاي فيل گره زده شود و به يك نهال كوچك بسته شود. جالب اينكه فيل عظيمالجثه هيچ تلاشي براي آزاد كردن خودش نميكند.

همچون فيلها، پاهاي ما نيز اغلب اسير باورهاي شكنندهاند، اما از آنجا كه در گذشته به قدرت تنة درخت عادت كردهايم، شهامت مبارزه را نداريم.

بيآن كه بدانيم كه تنها يك عمل متهورانه ساده براي دست يافتن ما به موفقيت كافي است . . .