کي بي اجازه  قفل کسي واکند کسي         
يا بر دري کليد دگر را کند کسي
عمر کليد  او  به درازا  نمي کشد        
با قفل ها اگر نه مدارا کند  کسي
وقتيکه پاي عاطفه سرد است ديده ايد؟         
من ديده ام به دست خودش ها کند کسي
ما ديده ايم - گاه - کليدي بزرگ را         
از دسته ي  کليد  مجزا کند کسي
ما ديده ايم گم شده چيزي درون قفل         
چيزي درون آن نه که پيدا کند کسي
اما نديده ايم  زماني که قفل نيست         
لازم شود کليد به درها کند کسي
يکبار هم نديده ام اي قفل تا کنون          
کار تو را حواله به فردا  کند  کسي
آيا شنيده ايد که يکبا ر قفل  را
بنشيند و ز دور تماشا کند  کسي؟!
هر قفل? بسته بر در گنج مراد نيست           
دکان بي متا ع چرا وا کند کسي
ديگر به قفل ?يا به کليد احتياج نيست          
وقتي تفو به لذت  د نيا کند کسي
هر قفل با کليدخودش باز مي شود            
وقتي درست فعل خود اجرا کند کسي
با ذکر قفل?قفل? ميسر نمي شو د          
شيرين دهان به گفتن حلوا کند کسي
اصلادرست نيست که چون قيس عامري         
رو با کليد خويش به صحرا کند کسي
هر گز به قفل هيچ کسي دل نمي دهد          
وقتي که با کليد خودش تا کند کسي
شعري که با کليد سروديم پيش از اين           
بايد براي قفل تو معنا کند کسي
جاي کليد داخل قفل است?ديده ايد؟!           
 آ يا کليد دا خل لولا  کند کسي؟!
يا در ميان قفل براي گشودنش           
 هرگز کليد خويش ز پهنا کند کسي؟!
پيدا و  واضح است که آنرا نديده ايد           
هرگز به قفل جز به درازا کند کسي
در قفل يک دريچه ي بسته دو تا  کليد           
کي در گذشته کرده که حالا کند کسي!
عمر کليد خود  منما  صرف  ناکسا ن            
حيف از طلا که خرج مطلا کند کسي!
جلد کتاب شعر خودت را طلا مکوب           
حيف از طلا که خرج مقوا کند کسي
اما براي  آ نکه  بماند? کتاب را             
عيبي ندارد اينکه مشما کند کسي
تا اينکه ناگهان نشود جلد آن خراب            
وقتي که هي کتاب تو را  وا کند کسي
اي قفل ها که هرطرفي ميل مي کنيد              
ترسم دراز دستي بي جا کند کسي
روزي تمام مي شود ا ين قفل يا کليد            
فکري براي روز  مبادا  کند  کسي!
بسيار ديده ايم که من من کنندخلق          
اما نديده ا يم که  ماما  کند کسي
در کار خير حاجت هيچ ا ستخاره  نيست           
خوبست اينکه  قفل کسي واکند کسي
پا داد اگر شبي? که گشودست باب لطف          
دستي به سو ي عالم با لا کند کسي
زشتست اينکه جاي کليد از خداي خويش         
يکباره  آرزوي مربا  کند کسي!
يابا خداي خود که سرش هم شلوغ هست        
از قفل خويش طرح  معما کند کسي
هرجا کليد هست به قفل است احتياج         
اين منصفانه نيست که حاشا کند کسي
يارب! چگو نه روز قيا مت ميسر است         
قفلي براي خويش مهيا کند کسي!
آنجا ? خداي من! نکندمثل ا ين جهان          
باشد? که هرچه خواست به هرجاکندکسي!
يک عمر مي شود سخن از قفل يار  گفت          
فکري بر اين قصيده ي غرا کند کسي
هرگز نمي شود گره کو ر موج? با ز          
هرچه کليد داخل دريا کند کسي
زيرا خدا نخواسته هرگز در اين جها ن          
کاري که کرده حضرت موسي کند کسي
شرح کليد و قفل به پايان نمي رسد          
کو? تا قلم ز جنگل افرا  کند کسي!
بي شک در آن زمانه نباشد مرا حيات         
هم سنگ اين قصيده گر انشا کند کسي
بعد از همين چکامه دگر انتظار نيست         
از من کليد و قفل تقاضا کند کسي
يعني نه شخص من که به جز من ز هيچکس     
رخصت نمي دهم که تمنا کند کسي
زيرا که پاي هر سخن از قفل را هنوز          
شايسته نيست غيرمن امضا کند کسي
من چون خودم به کفش کسي پا نمي کنم       
در کفش من خدا نکند پا کند کسي!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: